Oostkust Sardinië van Olbia naar Cagliari

Vanuit Olbia zijn wij naar La Caletta gevaren, alles pal tegen. Wij zijn tussen een stel eilanden door gevaren, tegen 18.00 uur kwamen wij aan in Caletta.

Afstand was 29 mijl

De volgende dag zijn wij met Tineke en Freek naar Posada gereden met de auto die zij gehuurd hebben. Met een enorm stijl pad naar boven zijn wij eindelijk bij het kasteel aangekomen, zo erg dat je op moest passen om niet op je tong te trappen.

De dames hebben nog de steile trap naar de top van de toren genomen, de heren bleven beneden omdat het ging waaien en (jaja) regenen. Na een geslaagde terugtocht zijn wij in een restaurantje wezen eten in La Caletta en daarna hebben wij van Tineke en Freek afscheid genomen omdat zij noordwaarts gaan en wij zuidwaarts.
Wij hebben op donderdag de was gedaan en hebben toen tevens een nieuwe kabel getrokken van de wifi omdat wij met de oude steeds problemen hadden. De kabel is door Freek en Tineke meegenomen en deze functioneert nu prima, maar het trekken daarvan is even een ander verhaaltje. Na enig geknutsel lag aan het eind van de middag de nieuwe kabel erin, Wij denken dat de oude kabel enkele beschadigingen had en daarom af en toe geen goed contact geeft.

Wij zijn op zaterdag 20 september vertrokken naar Arbatax, waar wij vlak voor het donker aankwamen, alles was weer pal tegen en tegen de kust lagen dikke mistbanken. Gelukkig zijn wij vlak voor het donker aangekomen.

De afstand was 48 mijl

Op zondag hebben wij het plaatsje bekeken en de rode rosten beklommen (die hier bekend staan) maar het was ook een tegenvallertje want de weg liep dood door grote cactusplanten. Wij zijn daarna terug gegaan naar de boot omdat er de vorige nacht een klein regenbuitje was gevallen van 50% sahara zand en 50% regen, dat moest er eerst even afgeschrobd worden.
Op het eiland hebben ze een ontzettend scherpe bewaking over het afvalscheidingssysteem. Heb niet het lef om bijvoorbeeld karton bij plastiek te gooien, er staat continue een mannetje over je schouders mee te kijken of je het wel goed doet! Dit is trouwens niet de eerste haven in Sardinië waar wij dit mee maken.

's Maandags zijn wij nadat de boodschappen binnen waren, naar Porto Corallo gevaren, de hele reis totaal geen wind, erg warm en benauwd weer. Hier liggen wij in een moderne nette haven waar totaal niets is! Supermarkt (bij camping) is al gesloten, Wifi afgekoppeld, de bus rijdt sinds een week niet meer naar het plaatsje 7 km verderop, de prijs was pittig, maar wij hebben gegrild op de elektriciteitskast dat is heerlijk op werkhoogte (paalgrillen vlgs LDV).

De afstand was 29 mijl

De volgende morgen wisten wij niet hoe snel wij weg moesten komen, van zo'n verlaten haven, richting Cagliari. Onderweg kwamen nog een paar leuke haventjes tegen, welke na het hoogseizoen ook achter het behang geplakt worden. Cagliari is daarom een verademing want in zo'n grote stad is alles verkrijgbaar. Wij zijn motorzeilend in Cagliari aangekomen, met een knetterend onweersbui die vlak langs ons heen trok.

Bij het proberen om een blikseminslag te fotograferen, bleek op één van de foto's een beginnende windhoos te staan. Toen wij aankwamen in Cagliari werden wij aan alle kanten geholpen met het afmeren.
Hoelang wij hier blijven hangen weten wij nog niet, want wij gaan ons voorbereiden op de laatste etappe naar Sicilië.

Afstand 45 mijl

Rondhangen in Noordoost Sardinië

Maandag zijn wij vertrokken naar Porto Pozzo, maar eerst een rondje gevaren om Isola Stefano, helaas stond er geen wind en dan moet hier alles op het motortje. Na een oproep op VHF kanaal 16 was de Puff ook van zinnens om daarheen te komen. Wij lagen daar als eerste voor anker. Na een dik uur kwam de Puff ook. We hadden elkaar al geen maand meer gezien en wij hadden dus genoeg gespreksstof bij de borrel.

Dagafstand 11 mijl

De volgende dag zijn wij met de dinghy naar de kant geprutteld om het dorpje te verkennen. Bij de plaatselijke VVV werden wij overladen met folders, het vrouwtje was erg blij dat er een klant was voor folders van de omgeving. Na een beetje te hebben rondgehangen zijn wij terug naar boord gegaan. Na de lunch zijn wij met de dinghy eens gaan kijken naar al die kleine strandjes daar. Bij het eerste hadden wij gelijk contact met een paard, maar die werd zo opdringerig dat wij via het water terug naar de dinghy gelopen zijn. Daarna zijn wij verder gegaan met de rondrit door de cala zijn wij terug naar boord gegaan. 's Avonds hebben wij aan boord van de Puff gegeten. Na een heerlijke maaltijd en een goede nachtrust hebben wij weer afscheid genomen van Yvonne en Dico (van SY Puff). Zij gingen naar La Maddalena om daar een permit te kopen om een week in de archipel voor anker of op een mooring te mogen liggen.
Omdat er voor de komende dagen weer verslechtering voorspeld werd, hebben wij besloten om verder naar het zuiden te trekken. Wij zijn toen aangeland in Cannigione, een klein plaatsje met dito jachthaventje maar met een forse prijs. Omdat het weer verslechterde en wij af en toe een onweersklap hoorde hebben wij dit toch maar geaccepteerd.

Afstand was 15 mijl

De volgende ochtend woei het knap stevig maar de wind kwam uit het noorden, zodat wij toch maar vertrokken zijn richting Olbia. Bij Capo Ferro en Isola Delle Bisce op precies het nauwste gedeelte van de doorgang kwamen de Rolex club racers ons kruisend tegemoet. Wij hebben ons, tussen een wolk van overmaatse schepen, door gefriemeld. Deze gasten hadden een bloedgang en als ze overstag gingen dan kraakte al die boten in hun voegen. Nu begrijpen wij dat zulk soort schepen in één of twee jaar afgeschreven zijn. Maar door het hele spektakel hebben wij geen kans gezien om foto's te nemen. We hadden eerst het plan om in Cala di Volpe voor anker te gaan, maar doordat wij zulke goede wind hadden zijn wij doorgevaren naar Olbia.

Afgelegd 26 mijl

In het uiterste hoekje van de stadskade was nog een plekje voor ons vrij, tot groot ongenoegen van een stel hengelaars. Maar hier lagen wij tenminste voor nop. 's Nachts is het daar erg onrustig van komend en gaand verkeer en hangjongeren. Wij verwachten hier Freek en Tineke te zien en hebben besloten om met hun een paar dagen op te trekken en daarom zijn wij verkast naar de jachthaven. Dit is een hele mooi rustige jachthaven en toch bijna in de stad. Omdat wij 4 dagen boekten kregen wij zomaar een leuke korting (we betaalden voor een maatje kleiner).

We hebben zaterdagmiddag (13 sept.) Tineke en Freek van het vliegveld afgehaald en hun naar het hotel begeleid. Wij zijn toen terug gelopen naar boord met de belofte als ze naar boord kwamen om een hapje te eten, zou er een Utrechts 'vlaggetje' (van 2x3 meter) in de mast hangen. Ze konden inderdaad het schip vinden, met die circustent.  Omdat zij het goede antwoord op de prijs hadden, hebben wij die hier ter plekke overhandigd.

De dag erna zijn wij een stukje in de baai gaan varen en wij zijn toen voor anker gegaan bij Isola Porri, daar hebben wij met z'n allen heerlijk gesnorkeld en gezwommen. Wat voor ons de gewoonste zaak van de wereld was geworden, maar voor de visite een verrassing was, wat er allemaal om en onder de boot zwom. Aan het eind van de middag zijn wij weer terug gevaren naar de jachthaven en hebben 's avonds een Pizza in de stad gegeten.

Afstand 10 mijl

Op de maandag zijn wij met Tineke en Freek naar de andere kant van de baai gevaren naar Punta di Tronfino en wij zijn daar voor anker gegaan. Maar met een pittige van 4 Bft. wind wilden alleen de dames zwemmen. Daarna zijn wij weer terug naar de haven gevaren, waar wij ons eigen prakkie samengesteld hebben, bestaande uit meloen/ham als voorgerecht en kipsaté (uiteraard gebakken op de planche) met salade als hoofdgerecht. Daarna hebben wij afscheid genomen van Tineke en Freek met de bedoeling om elkaar over 2 dagen weer te zien.

Afstand 9 mijl

Castelsardo - La Maddalena

Op woensdag zijn wij vertrokken, maar er stond geen wind en het was rustig weer en warm. Na een uurtje of twee op de motor te hebben gevaren zagen wij overal onrustige meeuwen om ons heen, dat is voor ons altijd het signaal dat er iets aan de hand is.

En jawel wij dachten dolfijnen te zien, maar deze keer waren het tonijnen, ze bleven wel op een afstand. Tot onze stomme verbazing zagen wij dat ze niet alleen op de vissen joegen maar ook op de meeuwen, zoiets hadden wij nog niet mee gemaakt. Zo snel het spektakel begon hield het ook weer op.
Daarna kwam er een licht briesje die ons naar Cabo Testa (La Colba) bracht. Daar zijn wij voor anker gegaan.

De afstand 28,5 mijl

Na een rustige nacht achter het anker zijn wij de volgende dag naar Lavezzi gevaren, die eilandengroep valt onder Corsica.

En natuurlijk de Franse groetvlag hijsen.

Toen wij daar aankwamen lag het mudvol met  allerlei soorten schepen, wij konden nog een klein gaatje vinden in het midden van de baai.

Het is een mooie baai met zeer veel enorme stenen verspreid over de hele baai. Het is daar een komen en gaan van speedboten die rakelings langs je heen varen zodat zwemmen 10 meter buiten de boot linke soep is. Een speedboot heeft hier minimaal 2x 300 PK, dus over de golfslag zullen wij het maar niet hebben.

In de avond keerde de rust terug maar toen wakkerde de wind aan, wij hebben dus niet zo rustig geslapen tussen al die rotsen.

Afstand 12 mijl

Na het ontbijt zijn wij ankerop gegaan om naar de La Maddalena Archipel te varen. Met een lekker windje zijn wij naar Cala Gavetta gegaan.
Het is hier een komen en gaan van ferries en de omgeving is erg mooi.

En nu weer de Italiaanse groetvlag.

Je moet hier dik betalen ook als je voor anker ligt in één van de cala's, want alles is hier uitgeroepen tot natuurgebied. Dat komt door de Posidonia Oceanica, oftewel zeegras. Dit spul waarvan complete prairies bestaan is hier nog heiliger verklaard dan het gras van Wimbledon, maar enfin we leren ermee leven.

Afstand was wederom 12 mijl

Wij hebben zondag met een open bus een rondtoer over het eiland gemaakt. Dat was zeker de moeite waard, want we hebben de mooiste plekjes tot nu toe in de Middellandse Zee gezien. Maar Isola Maddalena is niet zo groot want na een dik uur ben je weer terug van waar je begonnen was. Dit leverde hele leuke plaatjes op. We hebben het idee om morgen in de buurt van Palau (Corsica) de kust op te zoeken en daar voor anker te gaan. We moeten wel oppassen want voor dinsdag en woensdag geven ze harde zuidelijke wind af.

Alghero – Stintino – Castelsardo

Wij zijn nog wat blijven plakken in Alghero voor wat boodschappen, rondhangen en eerste pizza eten enz. Na vertrek hebben wij eerst even brandstof gebunkerd. Oeps, de prijs viel even tegen, ze hanteren hier Nederlandse prijzen. Daarna richting Cabo del Bollo en daar hebben we met een kreet van Fred Flintstone het anker erin gegooid Yabbadabbadoo!!  Er lagen al verschillende boten voor anker en we geloven niet dat daar één tussen zit met een 'lokaal' stenen anker.

Afstand 7 mijl

In de vroege morgen, op een onmenselijke  tijd (8 uur), ankerop en verder gevaren. Het was erg warm en bijna geen wind. In de middag naderden wij de 'Passage di Fornelli'. Dat is sensatie alom, niets dan puntige rotsen en diepgang van 4 meter en aan het eind van de passage extreem helder blauw water.

Zonder moderne apparatuur zou dit een zeer lastig klusje zijn, dus Gerrit achter de pc en Sophia achter het roer. Gelukkig zonder iets te beschadigen zijn wij door de passage heen gekomen. Ondertussen nog even snel wat foto's genomen, maar deze kwamen niet zo goed uit de verf.
Wij zijn toen naar Stintino gevaren waar wij in de haven voor anker wilden, maar toen wij daar aankwamen, stond er een groot bord aan de wal dat daar niet meer geankerd mag worden. Wij zijn toen buiten de haven bij een eilandje voor anker gegaan waar veel snorkelaars bezig waren.

Afstand was 38 mijl

De volgende dag zijn wij 's morgens met de rubberboot naar de wal gegaan om het plaatsje te bekijken en om brood te halen. Wij dachten dat het brood erg duur was, want er stond € 3,50 op het bordje, maar toen wij bestelden, werd het afgewogen en was dat de kilo prijs, dus kwam het schappelijk uit. Eenmaal terug aan boord had Sophia een 'open' internetverbinding gevonden en daarmee hebben wij gelijk de weerberichten binnengehaald. Wat bleek de volgende dag zou de 'mistral' gaan waaien. Ons plan was om te gaan snorkelen bij het eiland, maar dat ging niet door want wij zijn als een speer naar Castelsardo gevaren om daar beschutting te vinden. Gelukkig hebben wij nog een stukje kunnen zeilen en de aanloop van het plaatsje is ontzettend leuk.
Bij aankomst hebben wij gelijk de walstroom aangesloten en jawel na enkele minuten de hele haven zonder stroom (wij voelden ons gelijk schuldig)!
Na een uurtje was dat weer hersteld, maar de wifi die wij van het havenkantoor hadden gekregen was blijkbaar ook uitgevallen en dus het hele weekend geen wifi.

De afstand was 23 mijl

Zondags hebben wij gelijk 's morgens vroeg de was gedraaid en opgehangen en het was rond het middag uur alweer droog. De havenmeester kwam naar ons toe om te zeggen dat de wind ging aantrekken en dat het niet verstandig zou zijn om daar te blijven liggen, hij had nog een mooi plaatsje voor ons wat veel meer beschutting gaf. Nou dat hebben wij geweten, want in de nacht barstte de bui los. Doordat de spanbanden van de bimini afbraken, moesten wij halsoverkop de kooi uit om dat ding te redden. Gelukkig ging het allemaal goed. Daarna kwam er van slapen niet veel meer, want met 30 knopen wind en klaar wakker kom je echt niet meer in slaap. Na een paar uurtjes te hebben liggen steigeren werd het tegen de middag 'iets' rustiger. Wij hebben hier het geluk dat wij met de kop bijna in de supermarkt liggen, lekker handig voor de boo't'schappen!

Dinsdagochtend hebben wij de bus genomen naar het stadje zelf, voor de sympathieke prijs van € 1,- per persoon werden wij tot bovenaan het stadje gebracht. Horizontaal was de afstand niet zo groot maar verticaal leek de bus wel een berggeit.

Bovenaan hadden wij een fantastisch uitzicht op de omgeving. Nadat wij het oude vestingstadje hebben bekeken zijn wij lopend terug naar beneden gegaan.

Een leuke wandeling door het oude gedeelte met al zijn smalle piepkleine straatjes totdat wij weer op de boulevard kwamen en terug konden lopen naar de haven. In de haven heeft Gerrit nog even een nieuwe vismolen gekocht, want de vorige was versleten (dit al de derde vismolen tijdens de reis en vis, ho maar).
Morgen denken wij te vertrekken richting Lavezzi (deze eilandengroep behoren bij Corsica).
Het idee daarna is om naar Isola La Maddalena te gaan aan de Costa Smeralda.