Van Artgostoli tot Katakolon

Tegen de stadskade van Argostoli hebben wij 2 dagen liggen (luieren) waar wij gelijk de was hebben laten doen en hebben ook weer eens inkopen gedaan. Wat wij niet wisten was dat er net om de hoek een schip van de Holland America Lijn lag. De mensen die langs de kade liepen waren veelal Nederlanders die geïnteresseerd waren in hoe wij daar gekomen zijn. Wij hebben die middag de blaren op onze tong gekletst in hoe wij leven.

Wij zijn ’s Woensdags vertrokken naar Katelios. Dat is een leuk ankerplekje waar wij al een paar keer eerder gelegen hebben. De baai is erg open maar je ligt er heel mooi. Hier bleek de dinghy toch nog lek te zijn.

De afstand was 22 mijl

De volgende ochtend hadden wij geen zin om daarvandaan te vertrekken, dus zijn wij lekker blijven liggen. Beetje zwemmen, het teak hier en daar geboend en voor de rest niets doen.

De volgende dag zijn wij ankerop gegaan om naar Zakynthos te gaan waar Simonne en Jean-Pierre (SY Tristan II) lagen om hun daar te ontmoeten.

Wij zijn met een heerlijk zeilwindje vertrokken, maar precies als vorig jaar, stortte de wind in en moest het laatste stuk op de motor. Na een hartelijk ontvangst in Zakynthos van Tristan II werden wij uitgenodigd om ’s avonds bij hun te gaan eten. Zij hadden een lekker gegrilde kip gekocht die bij hun hoen heet, maar in werkelijkheid een haan is. Ze hadden er een lekkere salade bijgemaakt en als toet ijs met fruitsalade, dit allerlaatste hadden wij meegebracht.

De afstand was 19 mijl.

Wij hadden van de winter een mooie hoes gemaakt voor de Man-Overboord-Lijn van een oude postzak, helaas geen succes want de zon heeft hem (na 3 maanden) al opgevreten. Wij hebben er nu een noodverband omheen gelegd en hopen op die manier Kreta te halen, dus van de winter weer werk aan de winkel.

De dinghy hebben wij weer opgepompt en volgens ons is er niets aan de hand, even wachten of hij vol blijft. Hij liep toch langzaam leeg en wij hebben hem een nieuwe pleister gegeven bij nader onderzoek (met zeepsop) kwam er toch weer een belletje, er is opnieuw wat lijm aangebracht en het ligt nu te drogen.

Op de slangtule van de WC afvoer hebben wij 2 reacties gekregen; oliën en geduld hebben en de föhn erop zetten. Oliën doen wij nu elke dag en de föhn hebben wij geprobeerd maar dit gaf geen reactie.

Wij zijn vanmorgen in Zakynthos wakker geworden met 32 graden en heel benauwd weer, maar ’s middags begon het hevig te onweren en de regen kwam met bakken uit de hemel vallen, dit bleef de rest van de dag en nacht aanhouden.

De volgende morgen kwam er weer een zonnetje en het was iets afgekoeld. We hebben besloten om samen met Tristan II in de avond een hapje te gaan eten op het pleintje in de stad. In het restaurant speelde er 2 man een mandoline en gitaar, muziek waarvan je echt vrolijk wordt.  Allemaal dansende en klappende mensen om ons heen, alleen een groep Chinezen begrepen er echt helemaal niets van. Na nog een afzakkertje op Tristan II zijn wij als blokken in slaap gevallen.

De volgende ochtend wisten wij niet hoe snel wij de patrijspoorten open moesten gooien, want bij zonsopkomst was het al gelijk bloedje heet.

Wij hebben de weerkaarten bekeken en zagen dat het in de Golf van Patras de komende paar dagen zeer slecht weer is, dit werd ook nog bevestigd door SY Rocinante die daar met zeer veel regen verwaaid ligt. Wij besluiten om via de westkant van Peloponnesos naar het zuiden te trekken. Als wij aan de zuidkant van de Peloponnesos zijn, maken wij wel weer nieuwe plannen.

De  boodschappen werden snel gedaan, water en diesel ingenomen (Sophia stond in de onderhandelingsmode en kreeg er 5 cent per liter vanaf). Daarna hebben wij afscheid genomen van Tristan II, want wij zien elkaar voorlopig niet, zij gaan voor circa 2 maanden naar huis. Trossen los en weg uit die hete haven. Op zee stak er een lekker noordwesten windje op, waarmee wij keurig naar Katakolon hebben kunnen varen. Hier lag ook al SY Marysol vooranker.

De afstand was 24 mijl.

Mooi hij vaart weg, dan is er toch zeker wel een plekje voor ons!

Hiervandaan heb je de mogelijkheid om Olympia te bezoeken, maar wij hebben dat vorig jaar al gedaan, daarom meren er hier van die reusachtige grote cruiseboten af.

Net als vorig jaar durven wij hier niet te gaan zwemmen want het wemelt hier van de kwallen, van model PUTS.

Morgen hebben wij het idee om naar Kyparissia te varen.

Lefkas – Meganisi - Keffalonia

Het toilet euveltje werd een euvel. Het eerste gedeelte van de slang was geen probleem, het tweede gedeelte van de slang, was nog een ouderwetse Amerikaanse rubberen, die hebben wij vervangen. Toen bleek het toilet nog niets te doen. Het laatste stukje hebben wij ook maar gelijk vervangen en er was nog steeds geen doorspoeling mogelijk. De verstopping zat bij de driewegkraan bij de vuilwatertank en buitenboord. Dit ding was met geen mogelijkheid open te krijgen, gelukkig zat er aan de overkant van de straat een shipshop en die had een tule. Wij hebben de leiding omgelegd naar rechtstreeks buitenboord en nu kunnen wij de vuilwatertank niet meer gebruiken. Wij gaan de aansluiting nu dagelijks met olie in spuiten en hopen zo dat wij de slangtule hiervan eraf kunnen halen, als er mensen zijn met andere ideeën, dan vernemen wij het graag.

Woensdag bij het ankerop gaan zat er weer eens een vreemd anker op onze ketting. Gerrit heeft dat ding eraf gegooid en wij konden onze reis hervatten. Wij hadden met de Sparkle afgesproken om op een heel leuk plaatsje vooranker te gaan. 

Helaas was dit plekje al bezet door een catamaran. Wij zijn uitgeweken naar Ormos Kapali op het eiland Meganisi. We zijn samen vooranker gegaan met een tros om een oude olijfboom.

Afstand was 13,3 mijl

Na een heerlijke nacht knorren hebben wij met Annemie en Patrick (van SY Sparkle) lekker gezwommen en ’s middags hebben wij op de Sparkle van een heerlijke barbecue genoten. 

Dit was er eentje die je niet snel vergeet.

Vrijdags 17 juni hebben wij voorlopig afscheid genomen van de Sparkle en wij zijn vertrokken naar Assos op Keffalonia. Het plaatsje is zeer bekend want je komt het bijna in elke vakantiefolder tegen. Het ziet er schilderachtig uit. Wij konden een leuk plekkie vinden op het havendammetje tussen twee schepen die ons allebei keurig opvingen.

Afstand 28 mijl

Wij lagen zoals hier gebruikelijk in de Mediterrane, anker vooruit en twee trossen naar de wal. Het is een ontzettend leuk plaatsje waar je ‘s morgens gewekt wordt door een stelletje koerduiven en een ijverige beiaardier van het kerkje.

De watertemperatuur was 23 graden, het water was glashelder en het nodigde uit om de romp en schroef schoon te maken, wat wij dus ook gelijk hebben gedaan. De schroef was niet met antifouling bewerkt, zodat hij met een plamuurmes (onder water) schoongemaakt moest worden. Gelukkig was het geen straf om een half dagje in en onder water te spartelen, want het was erg warm. De visjes om ons heen waren ook erg nieuwsgierig en absoluut niet bang.

Bij het helpen afmeren van een andere boot, voeren wij ook nog eens onze dinghy lek. Dus hij heeft nu z’n eerste pleister te pakken.

Zondagochtend zijn wij weer vertrokken, maar bij het ankerophalen lag er weer eens een vreemde ketting van een schip die er eerst afgegooid moest worden. Inmiddels is Gerrit daar zeer behendig in geworden.

In het begin was het licht bewolkt en windstil, maar op zee begon het te waaien en werd het toch nog een ruige tocht, met veel wind en golven van achteren. In de middag zijn wij voor anker gegaan in de baai van Argostoli.

De afstand was 31 mijl

De wind was onderwijl veranderd naar windkracht 7, waarbij het anker ‘s nachts begon te krabben. Midden in de nacht bij het anker opgaan lag er veel poseidonia en een vreemd dik touw aan het anker. Het touw heeft Gerrit doorgesneden, anker schoongemaakt en wij zijn opnieuw vooranker gegaan. Hij heeft toen circa 2 uur ankerwacht gehouden omdat een ander schip ook aan het knoeien was. De volgende ochtend zijn wij naar de stadskade gevaren en hebben daar een ligplaats gezocht. Ook hier liggen wij niet rustig, maar wel kunnen wij met een gerust hart gaan slapen.

Doordat wij met de kont richting kade liggen konden wij de dinghy makkelijk op de kade schuiven en hebben hem goed gefatsoeneerd.

Terug naar Lefkas voor wat probleempjes

Op dinsdag 7 juni hebben wij het leuke haventje van Kalamos verlaten.  In het begin was het windstil en behoorlijk warm. Wij hadden het idee om onderweg te gaan zwemmen maar daar is niet veel van terecht gekomen want toen wij aan de zuidkant van het eiland Kastos voeren stak de wind op. Wij hebben toen de Genua gezet en binnen een half uur hadden wij noordwest 5. Met deze gang ging het als een speer naar Vathi. Vlak voor de baai viel de wind weg, maar in de baai poeierde het als een gek. Wij zijn diep in de baai voor anker gegaan, op 4 mtr. diepte met 35 mtr. ketting ervoor.

De afstand was 22 mijl.

We lagen hier nog met 2 andere bekenden, nml. SY Sparkle van Annemie en Patrick en SY Marysol van Catahrine en Karsten. Vanwege de wind zijn wij niet gaan buurten.

De volgende ochtend hebben wij de dinghy gestreken, motortje erachter gehangen en richting Sparkle gevaren, helaas na 2 minuten hield het motortje ermee op en was met geen mogelijkheid meer aan de gang te krijgen. Sparkle heeft ons opgevangen en een lift gegeven naar de wal, daarna hebben zij ons weer naar boord gebracht.

Karsten en Patrick hebben van alles geprobeerd om ons motortje weer aan de praat te krijgen, jammer genoeg liep dat op niets uit.

Voor ons stond het dus vast dat wij weer terug naar Lefkas zouden gaan om dat ding nu definitief te laten repareren.

De volgende dag heeft de Sparkle ons uitgenodigd samen met de Marysol. Catharine en Patrick zijn met de ‘speedboot’ aan de wal taart wezen halen en hoe!

Vrijdag zijn wij ankerop gegaan en hebben verhaald naar Ormos Khoinos, dat is een ontzettend mooie baai maar wel erg stijl, de diepgang loopt van 25 mtr naar plotseling 8 mtr. er is niet veel plaats voor meerdere schepen en iedereen wil hier graag voor anker liggen. Logisch ook want het is een droom plekje!

De afstand was 2,3 mijl.

De volgende ochtend werden wij opgeschrikt door een vreselijk kabaal, snel naar buiten gekeken wat er aan de hand was, wat bleek het was een balkende ezel. Nooit geweten dat zo’n klein beestje zo’n ontzettende herrie kan maken.

Na het ontbijt zijn wij samen met de Sparkle ankerop gegaan om naar Vlikho baai te varen. Patrick heeft eerst 's morgens nog geprobeerd om met zijn drone alle 3 de schepen te filmen, maar helaas was er een technisch defect, dus geen film van dit prachtige ankergebied.

Patrick met Llano op achtergrond

SY Sparkle

SY Llano

Wij zijn halverwege de middag voor anker gegaan in Vlikho baai. Gerrit en Patrick hebben water gebietst bij een steiger van een charterbedrijf, wij hadden geen water nodig maar de Sparkle wilde hun watermaker niet gebruiken omdat ze binnen 2 weken naar huis gaan en het is een heel werk om dat ding schoon achter te laten.

Afstand was 21 mijl.

Zondagochtend zijn wij, nadat wij eerst de Sparkle gedag hebben gezegd, verkast naar de kade van Lefkas. Gelukkig konden wij daar nog een leuk stekkie vinden, waar wij elektriciteit en een illegale waterput vonden.

De afstand was 8,8 mijl

Wij liggen hier met de kont richting de taveernes dus het is hier de hele dag een komen en gaan van mensen en natuurlijk met de bak en braadgeuren erbij.

Maandagmorgen gelijk de motormuis gebeld om ons motortje alsnog te repareren. Dat heeft hij gedaan en het werkt nu goed. De prijs was deze keer € 0,00 en hij verontschuldigde zich omdat wij terug gekomen zijn.

Maar er deed nu zich weer een ander probleem voor. Het toilet deed het niet. Wij hebben de pomp uit elkaar gehaald enkele onderdelen vervangen en daarna deed hij het nog niet. Daarna hebben wij de oude pomp weer gemonteerd en hetzelfde euvel blijft. Wij hebben navraag gedaan bij de Nederlandse importeur, deze wist het ook niet en heeft contact opgenomen bij de fabriek in Amerika. Zij zeiden hoogstwaarschijnlijk afvoerslang verstopt. Dus wij weten wat ons morgen te wachten staat. Wij hadden vanmorgen een verschrikkelijke regenbui met windstoten maar nu zitten wij droog in de kuip. Morgen zien wij wel weer verder.

Reis in de Noord Ionian

Nadat wij in Preveza al alle inkopen hebben gedaan zijn wij op zaterdag van de stadskade naar de oostkant verkast en zijn daar vooranker gegaan. Hier lag ook de Marysol, waar wij nog een poosje mee gebabbeld hebben. Daar hebben wij eindelijk eens een keertje gezwommen, het water was wel aan de frisse kant.

De galeihaven van Lefkas

Op zondag 29 mei (we waren toen precies vijf jaar onderweg) zijn wij naar Lefkas gevaren, waar wij nog een plekkie vonden aan de stadskade tussen de charterboten, precies tegenover de supermarkt.

Afstand 9,5 mijl

Hier ging het reddingvlot en buitenboordmotor voor onderhoud aan de wal. Intussen hebben wij met de Tristan II, die daar ook voor onderhoud lag, een auto gehuurd. Onze bedoeling was naar de kloosters van Meteora te rijden, maar na een berekening bleek dat wij in één dag 450 km moesten rijden, dat hebben wij dus maar niet gedaan. Wij zijn toen maar een rondje Lefkas gereden waarbij wij hele leuke plekjes gezien hebben. Ook zijn wij even langs de Lidl gegaan om de benodigde inkopen aan boord te halen.

De buitenboordmotor werd één dag nadat hij opgehaald was weer terug bezorgd met de mededeling dat het brandstoffilter verkeerdom gemonteerd zat. Dit moet al bij de dealer in Nederland gebeurd zijn, het heeft gelukkig geen schade aan de motor toegebracht maar alleen maar ongemak. Vrijdags werd eindelijk tijdens de lunch (hoe kan het ook anders) het reddingvlot terug gebracht.

Wij hadden het geluk om bij de charterskade te liggen en daardoor waren wij geen liggeld verschuldigd en wij hadden ook nog gratis stroom. De meisjes van de schoonmaakploeg waren niet te beroerd om onze drinkwatertank af te vullen, daarvoor hadden wij al een tip gekregen van een tapkraan in een put en er was ook al een watertappunt gekraakt.

Op vrijdag nadat het reddingvlot aan boord gebracht werd moesten wij gelijk vertrekken (er moest plek gemaakt worden voor de jachten die terug kwamen), wij zijn toen richting Lygia gevaren en zijn daar voor anker gegaan (dit is nog in het kanaal van Lefkas). Dit is maar een afstand van 2,5 mijl. We hebben daar heerlijk geslapen.

De volgende morgen werden wij gewekt door het zonnetje, m.a.w. kom uit je nest luie sodemieters!

Na ankerop zijn wij langs het eiland Skorpio gevaren, wat vroeger eigendom was van Ari Onassis.

Het gebied is streng verboden te betreden, alleen in de baai waar het hutje van Jackie Kennedy staat mag je voor anker, helaas is het daar 25 mtr. diep, dus voor ons geen optie. Daarna zijn wij doorgevaren naar Poros – Rouda, waar wij voor anker gegaan zijn.

Afstand 13,6 mijl.

Na een heerlijke nacht geslapen te hebben zijn wij zondags ankerop gegaan en richting Kalamos gevaren. Daar werden wij door Georges, eigenaar van de taveerne die zichzelf heeft uitgeroepen tot havenmeester, opgewacht hij heeft ons geholpen met het afmeren.

Bij hem kan je eten, douchen en de was laten draaien, dat laatste is onze bedoeling om morgen te doen.

De afstand was 14,4 mijl.

Georges was somber over het weer van de laatste tijd en over de Griekse economie. Hij zei het weer is net als de economie allebei zeer onstabiel.